Diagnoza SM jest początkiem nowego życia dla chorego, w którym wszystko staje się niepewne i nieprzewidywalne. Niestety, nie ma w pełni wiarygodnych wskaźników prognostycznych rozwoju tego schorzenia. Nikt nie wie, w jaki sposób choroba będzie przebiegać u danej osoby, jakie objawy będą dominować u pacjenta. Są chorzy, którzy chorują 25 lat i mają niewielkie objawy neurologiczne wynikające z SM. Do końca życia pozostają osobami sprawnymi  i niezależnymi. Można też chorować zaledwie 3 lata i poruszać się na wózku inwalidzkim, będąc uzależnionym od pomocy innych. Każda osoba cierpiąca na stwardnienie rozsiane jest wyjątkowa   i niepowtarzalna, ponieważ obraz kliniczny tej choroby jest zawsze indywidualny.

Najczęstsze objawy stwardnienia  rozsianego to:

• zanurzenia czucia ( np. parestezje)
• zaburzenia równowagi
• nieprawidłowa biomechanika chodu
• zaburzenia ostrości wzroku
• oczopląs
• zapalenie nerwu wzrokowego
• neuralgia nerwu twarzowego
• wzmożone napięcie mięśniowe
• przewlekłe zmęczenie
• zaburzenia funkcjonowania układu moczowego
• zaburzenia funkcjonowania układu wydalniczego
• zaburzenia funkcji poznawczych:  pamięci, koncentracji i uwagi
• ataksja
• dyzartia
• zawroty głowy
• zaburzenia równowagi i koordynacji
• osłabienie mięśni
• zaburzenia mowy i połykania

Bibliografia: R.Rautszko (2020 r.) "Zrózicowanie w doświadczaniu różnych form zmęczenia przez chorych na stwardneinie rozsiane i jego podmiotowe uwarunkowania. " Praca doktorska.